مقایسه‏ی کارایی تولید سلول‏های بنیادی اپی‏بلاستی از نژادهای موشی nmri و dba2

با تولید اولین رده‏ی‏ سلول های بنیادی جنینی موشی و پس از آن رده های انسانی، مطالعات گسترده ای در رابطه با زیست‏شناسی سلول های بنیادی پرتوان صورت گرفته است. تولید و نگهداری این سلول ها در آزمایشگاه و حفظ حالت پرتوانی آن ها در پیشرفت علوم داروسازی، سم‏شناسی، سلول‏درمانی، مدل‏سازی بیماری ها و تحقیقات پایه نقش بسزایی دارد. سلول های بنیادی جنینی از جنین های مرحله‏ی بلاستوسیست موشی به دست می‏آیند، اما دسته‏ی دیگری از سلول های پرتوان موشی با نام سلول های بنیادی اپی‏بلاستی(episcs) که از اپی‏بلاست جنین‏های پس از لانه‏گزینی گرفته می شوند،دارای مشابهت بسیاری با سلول های بنیادی جنینی انسانی(hescs) هستند. تولید سلول‏های episc نسبت به دیگر انواع سلول‏های پرتوان از آن جهت حائز اهمیت ویژه است که می‏توان با استفاده از آن‏ها بخشی از وقایع پس از لانه‏گزینی را در محیط آزمایشگاه مورد مطالعه قرار داد. هدف از این طرح، تهیه و جداسازی سلول های بنیادی اپی‏بلاستی موشی است. برای این منظور، جنین‏های موشی 5/6 روزه که در مرحله‏ی بعد از لانه‏گزینی و قبل از مرحله ی گاسترولاسیون قرار دارند، بادقت از بافت رحم خارج شده و ناحیه‏ی اپی‏بلاست آن‏ها پس از جداسازی در محیط کشت حاوی مقادیر مناسب عوامل رشد activin و bfgf کشت داده شد. سلول‏های اپی‏بلاست، پس از انتقال به محیط کشت مناسب، با موفقیت تشکیل کلونی‏های شاخص episc دادند که مشابه کلونی hescs بودند و ماهیت آن‏ها با معیارهای ریخت‏شناسی(کلونی‏های مسطح از سلول‏هایی با نسبت هسته به سیتوپلاسم بالا) و مولکولی(نشانگرهای پرتوانی با رنگ‏آمیزی ایمونوفلورسانت) تایید شد. تولید این نوع مهم از سلول‏های بنیادی پرتوان، ‏روشی قابل ردیابی برای مطالعه‏ی آزمایشگاهی فرآیندهای گاسترولاسیون و رشد بعد از لانه‏گزینی و چگونگی تبدیل سلول‏های پرتوان به انواع تمایزیافته را در محیط آزمایشگاهی فراهم می‏آورد.